Yerma
vraagt een toefeling
Wat een onvervulde kinderwens veroorzaakt
Auteur:
Dimitri
Verhulst naar Federico Lorca
Regisseur:
Frans Vanderschueren
|
het verhaal
Niets des mensen is Federico Lorca vreemd. Eerder al
bestudeerden De Dijlezonen de vrouwelijke erotiek in
“Het Huis van Bernarda Alba” van dezelfde auteur. In
“Yerma” gaat Lorca nog een stapje verder en werpt hij
zijn blik op wat – meestal toch of alleszins volgens
de Katholieke kerk die in Lorca’s tijd hoogtij vierde
in Spanje – het resultaat zou moeten zijn van die erotiek:
de menselijke voortplanting binnen het huwelijk.
Yerma wil wel, graag zelfs. Haar man Jean (in het origineel
uiteraard Juan) wil niet. Op dit vlak verschillen Lorca
en Verhulst van invalshoek: waar in het oorspronkelijke
stuk de vraag naar onvruchtbaarheid wordt gesteld, is
deze bij Verhulst amper aanwezig: de barre schoot van
Yerma is bij Verhulst geen potentieel medisch probleem,
maar een gevolg van de resolute weigering van haar echtgenoot
om “het nodige te doen”. Of alleszins “het nodige te
doen zonder voorbehoedsmiddelen”. Jean wilt namelijk
in de versie van Verhulst in de verste verte geen kinderen.
Althans, dat beweert hij bij hoog en bij laag. De kwatongen
beweren dan weer dat Jean eerder voor de jongens zou
zijn (kan, uiteraard, maar is meestal niet meteen een
sta-in-de-weg voor het bevruchten van de wettige echtgenote)
of dat hij “em niet omhoog krijgt”. Dat zou uiteraard
de bevruchting wel danig bemoeilijken.
Alleszins: hoe hard Yerma ook smeekt en bidt, Jean wilt
niet toegeven. De arme Yerma wordt wanhopiger en wanhopiger,
ziet in haar omgeving vrouw na vrouw kinderen krijgen,
begint haar toevlucht te nemen tot kwakzalverij en denkt
stilaan dat een kind, van eender welke man ook al is
het niet Jean, misschien wel beter is dan geen kind.
In typische Verhulst-stijl wordt Yerma uit het Spaanse
platteland gehaald en neergepoot in Volks Vlaanderen,
compleet met bij tijd en wijle typisch taalgebruik,
zonder evenwel onder te doen voor het origineel op vlak
kunstig en fraai taalgebruik. Die combinatie levert,
zelfs in de ietwat tragische setting van het vrouwelijk
lijden (of leiden?) de nodige humor en woordspelingen
op.
Kortom: een hedendaagse bewerking van een klassieker
die u moet gezien hebben!
de acteurs
Elly Conings, Frank De Beule, Jasper Driesmans, Roos
Wuyckens, Eline D'Hooge, Mia Blockx, Sandra Vandormael,
Ielke Quintens, Helena Vanrespaille, Lissa-Marie Wouters
en Ella Doğan.
speeldata:
Vrijdag
19 oktober 2018 om 20u
Zaterdag 20 oktober 2018 om 15u en om 20u
|
C.C.
Wagehuys Leuven Brusselsestraat 63 - 3000 Leuven
|
© 2008-2019 K.T. De Dijlezonen
e-mail:
info@dijlezonen.be | URL: www.dijlezonen.be | website: Johan
Vleminckx
|