|
Amateur-theater:
De Dijlezonen vormen een amateur-theatergroep,
waar de klemtoon ligt op kwaliteit. Uit onze doelstellingen
volgt dat we iedereen uit het Leuvense die zich
geroepen voelt om met ons theater te maken, ook
die kans willen geven. Dit, gecombineerd
met het feit dat we inderdaad amateurs (in tegenstelling
tot professionelen) zijn, lijkt haaks te staan
op het brengen van kwalitatief hoogstaand theater. Deze
beide premissen, namelijk amateurs zijn en iedereen
een kans geven, leggen inderdaad een paar extra
hindernissen neer op onze weg. Maar het is
niet omdat iets moeilijk is, dat het ook onmogelijk
is. En we denken dat we op het goede pad
zijn. U hoort ons niet beweren dat al wat
we spelen smetteloos is, doch we hebben de laatste
tijd toch wat stukken neergezet waar het publiek
erg tevreden over was. Kom ook eens kijken
en oordeel zelf.
Genre van de stukken:
Er is een tendens waar te nemen naar gemakkelijkheid,
vlug genot en puur plezier. Populistische
televisieprogramma's en zenders zijn daar zeker
niet vreemd aan. In theater vertaalt zich
dat gauw naar een vraag om 'stukken voor te lachen'
te spelen, 'het leven is al triestig genoeg, meneer'. Het
oppervlakkige, vluchtige, geen inspanning vragende
en inhoudsloze heeft echter niets met theater
te maken. Theater is cultuur (bij ons weliswaar
met kleine "c", maar toch cultuur) en
uit de definitie van cultuur volgt nu eenmaal
dat er inspanning gevraagd wordt, namelijk een
leerinspanning : cultuur is al hetgeen men niet
uit zichzelf kan ontdekken doch verwerft door
overdracht van anderen, m.a.w. door het te leren.
Wil
dit nu zeggen dat het fout is om te lachen, om
naar stukken te vragen waarmee kan gelachen worden
? Nee, natuurlijk niet. Lachen is gezond,
het is goed voor de moraal en... al lachend zegt
de zot de waarheid ! Een heel groot deel
van ons repertoire bestaat dan ook uit humoristische
stukken. Toch is, ook voor het publiek dat
het tegendeel beweert, niet het 'goed gelachen
hebben' het criterium om een stuk als goed te
beoordelen. Wanneer we naar onze succesuitschieters
van de laatste jaren kijken, dan zitten daar producties
bij als 'Wiens leven is het' (over euthanasie),
'De Golf' (over fascisme) en "Kus van de
Spinnenvrouw" (over (heren-)liefde en steun
in harde omstandigheden), "Trojaanse Vrouwen"
(over vrouwenleed in oorlogstijd), "Equus"
(over ontspoorde adolescentie, opgroeien en oud
worden), Het kouwe kind (over toeval en hoe dat
ons lot bepaalt), "La voix humaine"
(over verdriet en verlaten worden), niet bepaald
dijenkletsers.
Kwaliteit is de norm, ook
- en vooral - bij het publiek, dat keuze te over
heeft om de vrije tijd door te brengen.
Nu,
geen paniek, laat ons zeer duidelijk zijn : theater
is entertainment, het is geen school waar u naar
toe komt om bewust iets te leren.
Toch
is er een onderscheid te maken in de verwachtingen
van u, toeschouwers. De ene wil al wel eens
wat dieper op de materie ingaan, de andere heeft
meer aan algemene overzichten en situatieschetsen. De
ene heeft deugd aan wat zwaarder materiaal, de
andere prefereert het wat lichter.
Bij De Dijlezonen trachten wij een evenwicht te
zoeken tussen beide genres.
We mochten in
recente jaren in de Leuvense toneelwereld ook
enkele
prijzen
in ontvangst nemen: voor beste acteur in 2011,
2012
en 2019
en voor beste productie in 2012
en
2019. De jaren 2015,
2016, 2017 en 2018
leverden eervolle vermeldingen en nominaties op.
Jeugdtoneeltroep Dzippie won de hoogste prijs
in 2013
en 2019.
|
